Achterwaarts rouwen

Tijdens de Lichtspoordag van 2018 verzorgde Henrike Dankers een workshop over ‘Achterwaarts rouwen’. We hebben haar ook al eens aan het woord gelaten over het thema, waar ze nu een boekje aan heeft gewijd: ‘Na zo lang nog. Leven met jong ouderverlies.’ De grondlijn is dat het overlijden van een ouder voor een kind een te groot verlies is om mee te leven. Daarom wordt het verstopt achter een muurtje of overdekt met boosheid of stoer gedrag. Gevolg is dat het verlies als een veenbrand ondergronds blijft smeulen. Totdat het zich onverhoeds weer aandient, inderdaad, net als een oplaaiende veenbrand. Een voorbeeld: een vrouw had als kind haar moeder verloren. Toen zij op 70 jarige leeftijd haar man verloor, kwam het gevoel van intens verdriet en eenzaamheid van vroeger weer naar boven’ (blz. 32) Verdriet over het verlies van je partner, van (een deel van) je gezondheid, van je werk kán dus zomaar dat smeulende verdriet weer reactiveren.

Hier wordt het spannend voor ons als vrijwilligers in het ouderenbezoek. Wanneer iemand tijdens over jong ouderverlies vertelt, hoe ga je daar dan mee om? Henrike geeft een aantal bruikbare handreikingen voor het gesprek daarover. Daardoor krijgt de oudere de gelegenheid om terug te kijken op het oude verlies, daarover alsnog te rouwen en het langs die weg het in te weven in het huidige leven.

Dit boekje is echt een aanrader voor iedereen die ouderenbezoekwerk doet. Het maakt je alerter voor deze problematiek en helpt je om hier behoedzaam op te reageren.  

Ds. H.G. de Graaff

N.a.v.: Henrike Dankers, ‘Na zo lang nog; Leven met jong ouderverlies.’ Utrecht 2019, € 12,99.

< Terug naar alle artikelen